Weet u veel over kunst op internet? Ik ook niet. Wat ik wel weet is dat veel van de dingen die ik gezien heb die zich als dusdanig opstellen heel erg moeilijk doen. Nu heb ik helemaal niks tegen moeilijk doen, ik ben zelf zo krankjorum dat ik alleen maar via honderd en 1 lastige kronkels iets poepsimpel gezegd krijg, en dan nog snapt meestal niemand er een iota van.
Maar moeilijk doen in de zin dat ze heel uw huishouden op uw poeter in de war sturen, daar krijg ik iets van. In de zin dat het minste dat je zo'n ding aanraakt er ergens poepfloep een pop-up openschiet met iets erop dat je moet lezen om dan weer poepfloep zo'n ander kadertje in je face te krijgen. Nu snap ik wel dat je als kunstenaar iets tegen commercie kunt hebben of tegen Bill Gates enzo en dat ge uw spul daar eigenlijk niet wil tussen zetten, maar hoe je die kwestie ook draait of keert, iemand die uw spul bekijkt, doet dat wel met een 'browser', dus je zit er sowieso toch tussen, willen of niet.
Eigenlijk vind ik dat het onmogelijk is om op internet iets autonoom te maken. Dus moet je ook niet halsstarrig zitten doen alsof. De dingen zijn wat ze zijn. Een bestand is een bestand, je kan dat open doen en dicht. Een bestand is geen pagina. Het is nu wel in de mode om zoals in de stylesheet van dit bestand, met zo'n schaduwske onder uw hoofdtabel in uw bestand te suggereren dat uw gebruiker een pagina aan het bekijken is, maar dat is het niet.
jaja, ga je zeggen , maar iedereen wéét toch wel wat een webpagina is, dus kan je het toch maar beter zo noemen want iedereen doet dat. OK, maar je moet daar mee oppassen als je kunst begint te maken in dit medium. Als je daar dit soort metaforen voor waar aanneemt, of zelfs maar doet alsof omdat je het niet belangrijk vindt, zit je voor je het weet op serieus embetant drijfzand, dat ertoe leidt dat je op den duur dingen begint te doen die een totaal ander effect hebben dan dat je voor ogen had.
Nu probeer ik mijzelven in mijn gepruts verre te houden van alles wat met meta begint en zeker van metaforen. Als ik zeg dat mijn Kathedraal een proces is, dan bedoel ik daar niks anders mee dan dat: ik heb iets in gang gezet dat ik Kathedraal noem (NKdeE afgekort voluit) dat geen object is dat je kan vastpakken maar een lopend proces. Iets dat begonnen is en dat niet gedaan is of af voor het effectief ten einde loopt en niet meer als dusdanig herkenbaar is, zoals alle processen uiteindelijk doen. De NKdeE is ook geen verzameling van objecten (muurkastjes, boekskes, schilderijkes van blote madammen), het is een proces waarin andere processen als dusdanig herkenbaar zijn. Die foto's van mijn schoon kastje zijn hier wel misschien foto's van objecten, eigenlijk zijn het momentopnames van lopende processen. Net zoals ik bijna elke dag iets nieuws op de site zwier, dump ik af en toe ook nog wel 's iets achter het glazen schutsel van de voordeur van dat kastje, of zet ik er een ander koperen potteke bij. Nu wel veel minder vaak dan toen dat proces nog volop in gang was, maar het gebeurt nog.
De schilderijkes in de Paint & Garbage Shop, da's iets anders. Die zijn zo dood als een pier. Net zoals het kleine houten beeldje van de NKdeE, da's nog zo'n dood object.
Overigens weet ik niet of het u is opgevallen, maar ze zijn bij Microsoft ook slimmer geworden. Ze hebben ontdekt dat al die metaforen de zaak alleen maar nodeloos moeilijk maken. In 95 maakten ze je nog wijs dat je in een virtuele kamer zat te 'werken'. Ik denk dat als ze het zouden kunnen, ze nu alle restanten zoals 'Bureaublad' maar al te graag de 'Prullenmand' in zouden gooien. Maar da's natuurlijk een achterwaartse compatibiliteitskwestie die nog in de 'pipeline' zit. Wat snap je nu het best? Die 'achterwaartse compadinges' of die 'pipeline'?
Om maar te zeggen dat alles al moeilijk genoeg is. Als je nieuwssoortige processen maakt zoals ik met technieken waar niemand van weet wat hun effect eigenlijk is, weet je op voorhand dat zo goed als geen kat d'r iets van zal zelfs maar willen snappen, dus moet je het niet nog's zitten inpakken in metaforen die niks zeggen. Ik moet zelfs aan mijn vrouw sméken om af en toe 's te gaan kijken en iets te zéggen erover. Maakt niet wat. Iets. Op zo'n onnozel bolleke als hieronder klikken desnoods. Heel dat "geef uw mening" gedoe is een perfect voorbeeld van techniek die om schijnbaar onverklaarbare reden opeens ophoudt te werken. Meestal als iets eindelijk tegoei werkt, als de techniek op punt staat, gebruikt 'die stomme gebruiker', zo hoor je de usability engineer kafferen, het niet meer. Spreek mij tegen en maak hieronder 's een bolleke zwart. Maakt niet uit welk.
