Moeilijk doen

Weet u veel over kunst op internet? Ik ook niet. Wat ik wel weet is dat veel van de dingen die ik gezien heb die zich als dusdanig opstellen heel erg moeilijk doen. Nu heb ik helemaal niks tegen moeilijk doen, ik ben zelf zo krankjorum dat ik alleen maar via honderd en 1 lastige kronkels iets poepsimpel gezegd krijg, en dan nog snapt meestal niemand er een iota van.
Maar moeilijk doen in de zin dat ze heel uw huishouden op uw poeter in de war sturen, daar krijg ik iets van. In de zin dat het minste dat je zo'n ding aanraakt er ergens poepfloep een pop-up openschiet met iets erop dat je moet lezen om dan weer poepfloep zo'n ander kadertje in je face te krijgen. Nu snap ik wel dat je als kunstenaar iets tegen commercie kunt hebben of tegen Bill Gates enzo en dat ge uw spul daar eigenlijk niet wil tussen zetten, maar hoe je die kwestie ook draait of keert, iemand die uw spul bekijkt, doet dat wel met een 'browser', dus je zit er sowieso toch tussen, willen of niet.
Eigenlijk vind ik dat het onmogelijk is om op internet iets autonoom te maken. Dus moet je ook niet halsstarrig zitten doen alsof. De dingen zijn wat ze zijn. Een bestand is een bestand, je kan dat open doen en dicht. Een bestand is geen pagina. Het is nu wel in de mode om zoals in de stylesheet van dit bestand, met zo'n schaduwske onder uw hoofdtabel in uw bestand te suggereren dat uw gebruiker een pagina aan het bekijken is, maar dat is het niet.
jaja, ga je zeggen , maar iedereen wéét toch wel wat een webpagina is, dus kan je het toch maar beter zo noemen want iedereen doet dat. OK, maar je moet daar mee oppassen als je kunst begint te maken in dit medium. Als je daar dit soort metaforen voor waar aanneemt, of zelfs maar doet alsof omdat je het niet belangrijk vindt, zit je voor je het weet op serieus embetant drijfzand, dat ertoe leidt dat je op den duur dingen begint te doen die een totaal ander effect hebben dan dat je voor ogen had.

Nu probeer ik mijzelven in mijn gepruts verre te houden van alles wat met meta begint en zeker van metaforen. Als ik zeg dat mijn Kathedraal een proces is, dan bedoel ik daar niks anders mee dan dat: ik heb iets in gang gezet dat ik Kathedraal noem (NKdeE afgekort voluit) dat geen object is dat je kan vastpakken maar een lopend proces. Iets dat begonnen is en dat niet gedaan is of af voor het effectief ten einde loopt en niet meer als dusdanig herkenbaar is, zoals alle processen uiteindelijk doen. De NKdeE is ook geen verzameling van objecten (muurkastjes, boekskes, schilderijkes van blote madammen), het is een proces waarin andere processen als dusdanig herkenbaar zijn. Die foto's van mijn schoon kastje zijn hier wel misschien foto's van objecten, eigenlijk zijn het momentopnames van lopende processen. Net zoals ik bijna elke dag iets nieuws op de site zwier, dump ik af en toe ook nog wel 's iets achter het glazen schutsel van de voordeur van dat kastje, of zet ik er een ander koperen potteke bij. Nu wel veel minder vaak dan toen dat proces nog volop in gang was, maar het gebeurt nog.

De schilderijkes in de Paint & Garbage Shop, da's iets anders. Die zijn zo dood als een pier. Net zoals het kleine houten beeldje van de NKdeE, da's nog zo'n dood object.
Overigens weet ik niet of het u is opgevallen, maar ze zijn bij Microsoft ook slimmer geworden. Ze hebben ontdekt dat al die metaforen de zaak alleen maar nodeloos moeilijk maken. In 95 maakten ze je nog wijs dat je in een virtuele kamer zat te 'werken'. Ik denk dat als ze het zouden kunnen, ze nu alle restanten zoals 'Bureaublad' maar al te graag de 'Prullenmand' in zouden gooien. Maar da's natuurlijk een achterwaartse compatibiliteitskwestie die nog in de 'pipeline' zit. Wat snap je nu het best? Die 'achterwaartse compadinges' of die 'pipeline'?

Om maar te zeggen dat alles al moeilijk genoeg is. Als je nieuwssoortige processen maakt zoals ik met technieken waar niemand van weet wat hun effect eigenlijk is, weet je op voorhand dat zo goed als geen kat d'r iets van zal zelfs maar willen snappen, dus moet je het niet nog's zitten inpakken in metaforen die niks zeggen. Ik moet zelfs aan mijn vrouw sméken om af en toe 's te gaan kijken en iets te zéggen erover. Maakt niet wat. Iets. Op zo'n onnozel bolleke als hieronder klikken desnoods. Heel dat "geef uw mening" gedoe is een perfect voorbeeld van techniek die om schijnbaar onverklaarbare reden opeens ophoudt te werken. Meestal als iets eindelijk tegoei werkt, als de techniek op punt staat, gebruikt 'die stomme gebruiker', zo hoor je de usability engineer kafferen, het niet meer. Spreek mij tegen en maak hieronder 's een bolleke zwart. Maakt niet uit welk.

22-03-2005, 02:49:14 dv

Opruimen (zucht)

Eindelijk ertoe gekomen om mijn rommel wat op te ruimen op de site. Hopelijk is het nu allemaal wat duidelijker (sic), ik heb nu wel het gevoel dat de hele bovenbouw van de site nu structureel ok is, zodat ik stilletjes weer naar de orde van de dag kan overgaan en enkel af en toe 's het ding nauwelijks rakend met een fijn twijgje vanuit het moeras der beroepsbeslommerden beroeren.
Hop terug naar klantenland dus & alle kunst in het vakje geen-tijd-voor-laat-staan-centen. Vreselijk is dat: als je zoiets maakt wil je dat uiteraard goed doen, het beste van jezelf enzo, maar al even uiteraard kán dat gewoon niet. Drie volle weken op een totaal onverantwoorde manier aan zitten zwoegen en noppes tevredenheid. Ja, 't was schoon weer vandaag, m'n botten: ik moest mijn standalone executable plazaviewer nog online krijgen, voor ik terug de sterfput in moet.
Je stuurt zo'n ding in naar een supergedoe van allemaal van die dingen in Oostenrijk omdat je die centen eigenlijk nodig hebt om van dat ding iets deftig te maken dat eventueel een kans zou maken om in de prijzen te vallen op zo'n supergedoe.

Soit, volgend jaar misschien
Ik zit met mijn bezetenheden nu eenmaal in dat éne uithoekje van het vakje waar nooit een eurocent binnenrolt & als zo'n achterding als dat van dewinter nog op tv luidop mag verkondigen dat we met z'n allen naar het antwerps wereldtoneel van 1870 moeten, tja dan weet je het wel.
Allez, waar liggen die deadlines weer, ah, oeps dat was gisteren. 15-03-2005, 04:23:49 dv

Bootvernis

Nu het toch batibouw is wil ik het effie hebben over een wel zeer speciale bouwtechniek die ik aanwend bij de aanmaak van schilderingskes voor in de NKdeE.

Het gaat erom dat je schilderijen naar mijn bescheiden mening sowieso moet maken in functie van de gedigitaliseerde afbeelding die je ervan kan genereren. Niet alleen omdat Marcel Duchamp sluitend heeft aangetoond dat de levensduur van een schilderij in zijn 'originele' staat beperkt is tot een jaar of 10, 20 (daarna verkleurd heel de boel onherroepelijk door chemische slijtage, niemand die dit leest kan er derhalve prat opgaan ooit de 'echte' Mona Lisa gezien te hebben, zelfs niet als je een tijd hebt staan aanschuiven in het Louvre om een glimp op te vangen van dat onooglijk ding achter een paar kubiek glas). Ook omdat de verspreiding van 'originele' kunstwerken tegenwoordig zó belast is met de soms wel erg schandaleuze praktijken van sommige artbrokers, gallerijhouders en aanverwanten, dat een serieus werk m.i. bij voorbaat elke betekenis of culturele relevantie verliest als je het daarin laat meedraaien.

De gemiddelde kunstenaar die het dezer dagen 'gemaakt' heeft, is een commerciëel fabriek dat tonnen investeert in marketing, merchandising en promotie & van de oorspronkelijk waarschijnlijk heel leuke pipo die aardige dingen deed met verf en borstel en in het betere geval zich suf gestudeerd en tot in het absurde tot echte meester heeft bekwaamd, schiet op het einde van een rit die ooit begon met een toevallige uitnoodiging voor een tentoonstellinkske in berlijn, waar toevallig de commentaar van kenner jh vlijtig genoteerd werd door critica hj,... untsoweiter,- wel van die leuke madam schiet niks meer over: die is als kunstenaar kapotverkocht voor zij/hij pap kan zeggen. Die ligt aan haar zwembad weg te kwijnen van de keerbergenblues.

Het komt er derhalve op aan om schilderingskes en tekenspul terug bij het publiek te brengen zonder dat heel die rimram eraan te pas komt, en dan liefst in een zo waarheidsgetrouw mogelijke momentopname van het schilderproces.

Nu heb ik proefondervindelijk kunnen vaststellen dat indien je bv. een waterverfdingske eerst met een flinke laag bootvernis bedekt voor je het inscant, het uiteindelijk afgedrukte resultaat stukken 'echter' oogt, dan wanneer je het in zijn oorspronkelijke ( en naar kunstkenners mij verzekerd hebben, ongeschonden) staat onder je Epson of HP gooit. Hoe dat komt kan ik niet precies uitleggen, het heeft waarschijnlijk iets te maken met de creatie van een ruimtelijke laag in de laag vernis tijdens het scannen, maar het wérkt gewoon, & da's voor mij meestal genoeg.

Er zijn natuurlijk wel wat nadelen aan: de vernis verkleurt heel het zootje dus moet je daar tijdens het schilderen rekening mee houden en eigenlijk is het oorspronkelijke werk ook een beetje finaal naar de botten volgens de gangbare kunstnorm eens die vernis er opzit, vandaar dat ik die dingen ook als 'afval' verkoop.

09-03-2005, 17:31:40 dv

& toen was er nog dit

Effie wat naarstig gewerkt aan het opstarten van de Neue Kathedrale des erotisches Elends en ik kan me het misschien louter hypothetische geval voorstellen dat een lezer-taalgenoot zich wat verwaarloosd voelt bij al dat 'net art', internationaal en vooral engelstalig gedoe.

Dat is het inderdaad: een gedoe.

Ook al omdat het behoorlijk wat daden inpliceert die je stelt als schrijver. In vroegere experimenten (zie het Archief van Nederlandstalige literatuur @ViLT suggereerde ik al dat experimenteren met e-literatuur een vorm van overspel was. Hier resulteert het zelfs in een vorm van ontrouw aan de eigen taal.

Je zou het allemaal simpelweg van de hand kunnen doen met een redenering in de trant van: 'nou allemaal héél aardig al die mooie prentjes en spelletjes en goocheltruukjes, maar die jongen schrijft gewoon niet goed genoeg en komt nergens aan de bak in de Nederlandsche letteren dus gooit ie het maar met veel poeha over de internationale boeg en dobbert in z'n omgekieperde kathedraaltje zelfgenoegzaam mee in de maalstroom van die opgeblazen internationale net art scene'. Net (niet) goed (genoeg).

Veel antwoord zou ik op zo'n stelling niet hebben. 'k zou niet weten of ik goed genoeg schrijf om aan die bak te komen, ik heb het nooit geprobeerd want ik heb nooit erg veel zin gehad om met mijn elitair gewauwel een vierkante meter te gaan veroveren onder de schijnwerpers van een honderdkoppig lezerspubliek dat eigenlijk niet echt leest maar in soortgelijke producten soortgelijke sporen zoekt van de soortgelijke dingen die ze zelf maken. En dat is voor geen iota slecht bedoeld, want ik heb ontieglijk veel respect voor mensen die dat wel doen en voor elk van die honderd knappe koppen die stuk voor stuk tien keer rapper kunnen denken dan ik.De waarheid is waarschijnlijk dat ik gewoon te dom ben, te 'loemp' om het op z'n Leuvens te zeggen, om als volbloed intellectueel door het leven te gaan.

Ik ben en blijf maar een arbeiderszoontje dat omhooggevallen de universiteit is binnengetuimeld (en d'r weer uit gebonjourd). En ik kán van alles een beetje: luizig tekenen, armzalig schilderen, slordig programmeren en oubollig designen prutsen met muziek, freewhelen in de filosofie en een beetje behoorlijk gedichtjes schrijven.

Dus doe ik dat maar, en het leuke aan internet is dat ik dan net de aandacht krijg die ik verdien. Nee hoor, De Sleghte verdient geen cent aan dv, never.

07-03-2005, 22:15:22 d

Ligbeeld met bloedlip

 

 

 

 

 

 

[haakzang in traandichterssteek]

 

I

Waarom niet op een zaterdag: een sjokkende speedboot
knikt & knipt het vijverwater door waarachter
de vaalzwart berubberde, de meerman in paradetenue
voor zijn beparelmoerde paradetje de plakjes grijs de lucht
inscheurt, zijn goudhuid meesterlijk ontplooit
& schreeuwt & hebbetrots zijn stralen laat
éénbenig langs de einder stromen.

Hoe grieks niet & glad, hoe niet azuurblauw doorspekt
het vlijmen, de gletscherschilfers, de mesbladen gespuwd
hoe heldhaftig ik likkende
aan mijn lippen lig, - net nog & nu al
op het vlies te dun rond een knelpunt
gespannen het gat in. Knak.
Wie kan er anders? Zelf
doe ik niets.

 

II

Haar oog in ben ik oog in oog in haar
& samen vult dat wel je monitor
maar is het al bij al wel beter?

De woorden paren al:
venusbuik - spierkransverrukking,
wimpertrilling - aanbouwvergunning,
halsvleugeltinten ach foutmelding:
welke paljas gaan in dit hoogst verfijnde
lijnenspel straks je glijbenen nog
in zinsverstrengelingen knechten?
wie wordt er dan tot roerloos op vingermassa's
drijvend lijk geslagen bij je afdronk, tot
de huidige heer zwemmer van marmer? Ha!

wasemt ze treiterend inhaalbaar
het ingedrongene in kauwbrokjes
uit, integer & katterig de nieuwste
wondertwijgjes in diepten beroerende:

(de tijd moet je weten is bij stilstand een ware
boerenpsalm op de bühne, linkskop, rechtskop,
alles einfach, recht op de blos af
rond de slaande wonde die die neus is die
hevig om zich heen slaande die in die
vijver zwaant als zwaan
zwaan zwaan zwaan)

niemand treft blaam.

III

Tegen de vlakte
ja leg maar de korstlip,
de zweerdij, de krampvoet, het ijlhoofd &
hak steunbeen hak voor het nakende
laag na laag afknagende

zonlicht.

29/12/2004-31/12/2004

gepubliceerd op http://vilt.skynetblogs.be op 16-01-2005, 03:23:59 dv